Vaxtanq Qalaktionoviç Xutsidze – dostları onu “Tsope” çağırırdı, həmişə rəssam olmağı arzu edirdi. Bu arzunun həyata keçirilməsi üçün onun bütün göstəriciləri vardı – rəssam istedadı, heykəltəraşlıqda özünü uğurlu göstərmiş heykəltəraş qabiliyyəti. Lakin... Dünya müharibəsi onun yaradıcılıq yolunu dəyişmişdir. Ölkəyə həkimlər lazım idi və o, cərrah olmağa qərar verir.

Arzu “Tsope”nin düşüncəsində yaşamağa davam edirdi. O, gözəl hissli incə sənətkarın mahir əli ilə həyata keçirildi. “Tsope” yorulmaz gözəllik axtarışında idi, öz işinin nəticəsini qabaqcadan görə və öz yaradıcılıq məhsullarını incəsənət əsəri səviyyəsinə qədər çatdıra bilirdi. Nəzəri biliklər, yüksək peşəkarlıq, gözəlliyin estetik hissi və onun üzdə ifadə edilməsi, cəsarətli eksperimentlər – çoxdan gözlənilən arzu həyata keçir!

Bu, 1956-cı ildə artıq yüksək ixtisaslı otorinolarinqoloq olmuş həkim “Tsope” burunun plastik əməliyyatını həyata keçirməyə qərar verir. İlk pasient ciddi nöqsana - yaraşıqsız buruna görə özünü tam reallaşdıra bilməyən gənc aktrisa olur. Risk böyük idi, lakin həmçinin xeyirxah addım idi! Bu cür əməliyyatlarla əlaqəsi olmayan gənc mütəxəssis  aktrisanı gözəl edir. Onun arzusu yerinə yetir: o, heykəltəraş olur, lakin material üçün gil deyil, aktrisanın cavan üzü olur. 

Bu əməliyyat dünya plastika cərrahiyəsinin Olimpinə gedən yolda ilk addım olur. O vaxtdan etibarən V.Q. Xutsidze əfsanəvi “Tsope” olur. Bu adı onun bütün dünyadan olan həmkarları qəbul edirlər və hörmətlə çəkirlər. V.Q. Xutsidzenin yaradıcılıq həyatı  gözəl olmuş və xoşbəxtliyə qovuşdurulmuş 50 mindən çox insanın minnətdarlığı ilə təsdiq olunub.

V.Q. Xutsidze  əzəldən mükəmməlliyə can atırdı. Məhz bu fakt onu o zamanın digər mütəxəssislərdən fərqləndirir. “Tsope” ilk əməliyyatlardan başlayaraq o zaman qəbul edilmiş burunun korreksiyası zamanı xarici dəri kəsiminin əvəzinə estetik rinoplastikanın endonozal metodunu tətbiq etmişdir. Bu metod heç bir xarici kəsim olmadan burun plastikasını burun daxilində həyata keçirməyə imkan verir. Sonralar estetik rinoplastikanın bu metodu hamı tərəfindən qəbul edilmişdir. O, heç vaxt əldə etdikləri ilə kifayətlənmirdi, rinoplastikanın elə metodlarını tapıb təkmilləşdirirdi ki, onlar pasientin fərdi üzünü, onun xarakterini, həmçinin onun fizioqnomikasını pozmasın. “Tsope”  rəssam kimi əməliyyatdan sonra üzün necə olacağını  - pasientin virtual üzünü təsəvvür edə bilirdi.  Əgər maksimal effekti əldə etmək üçün yalnız burnu deyil, onun aşağı hissəsini və ya çənənin korreksiyasını dəyişmək tələb olunurdusa, o, bunu tərəddüdsüz edirdi, təbii ki, pasientlə razılaşdırdıqdan sonra. Özünün yaratdığını bəyənməyərək onu asanlıqla sındıra bilən Piqmalionu təsəvvür edin. “Tsope” isə canlı insanlarla, onların fərdiliyi, kaprizləri, psixikaları ilə işləyirdi  - bunların hamısı böyük peşəkarlıq tələb edirdi, özü də yalnız cərrahiyə nöqteyi nəzərindən yox. 

V.Q. Xutsidzenin həyata keçirdiyi əməliyyatların mahiyyəti yalnız üzün müəyyən hissələrinin düzəldilməsindən ibarət deyil, həmçinin bütöv üzün harmoniyasının saxlanmasından ibarətdir. Bu əməliyyatlar – plastik cərrah və heykəltəraşın peşəkarlığının qovuşmasıdır.

Həkim V.Q. Xutsidze dünyanın bir sıra ölkələrində əməliyyatlar keçirərək öz təcrübə və bacarığı ilə bölüşürdü, eyni zamanda dünyəvi plastik cərrahiyənin təcrübəsini mənimsəyirdi.

Həqiqətən də böyük məharət sərhəd tanımır!